Uzun zaman oldu yine buralara ugramayali, bakiyorum arada sirada, diyorum yazayim bir kac satir, sonra kelimeler yetmiyor o anlarda. Bir yerlere giderken yolda geliyor aklima yazmak isteyebilecegim seyler, not almiyorum o an, eve donunce yine yazamiyorum.
Diyorum, bir resim paylasayim, bir siir, not aliyorum bir yerlere, siirler koyuyorum kenara, sevdigim, gunu gelince eklemek uzere bekleyen siirler…
Bir suru sey izliyorum ayni zamanda, filmler, kore dramalari, videolar, dinledigim guzel sarkilar, onlardan bahsedeyim diyorum, sonra ondan da vazgeciyorum.
Bu siralar hep yarim kaliyorum, hep yarim islerim, yazilarim, basladiklarimi bitirememe sorunu yasiyorum. mesela bu yaziyi burada kesebilirim, devam etme istegim olmuyor cunku, ama yok, bitirecegim, yarim islerden kurtulmaliyim, tam olmali her isim.
Zaman akip geciyor, bu siralar Roma hep yagmurlu, sonra birden gunes cikiyor, bir gokkusagi selam cakiyor, yuzune gulumseme yayiliyor insanin, harika bir manzara, fotograf makinan yaninda degil, bir ‘Tuh!’ cekiyorsun, yarim yamalak telefonla cekip, ani olarak arsive kaldiriyorsun.
Bu siralar yine dilime Ezginin Gunlugu’nden ‘Eksik bir sey mi var?’ sarkisi dolaniyor, demek eksiliyorum zaman zaman…
Bir bakmissin bu gunler de geride kalmis, yeni gunlere, guzel gunlere bir selam…
Bombiks Mori 